Hoeveel oordelen heb je al voorafgaand een gesprek?

Het voeren van goede gesprekken kan nog wel eens een uitdaging zijn. Hoeveel oordelen heb jij al in je hoofd vooraf? Hoe ga je een gesprek in met een open blik zonder alles al te weten?
Op dit moment lees ik het nieuwe boek van Elke Wiss, "En ze Filosofeerden nog lang en gelukkig".

In ons werk bij het HR Expert Bureau voeren we veel gesprekken. Met klanten, met collega's onderling, als ondernemer en samenwerkingspartner.
Ik wil mijzelf uitdagen nieuwsgierig te blijven in gesprekken, welke vragen kan ik stellen om een gesprek diepgang te geven, maar ook hoe voorkom je dat je het allemaal vooraf al denkt te weten?

Een mooi haakje naar de gesprekscyclus welke we vanuit het HR Expert Bureau komende maanden weer bij een aantal toffe nieuwe klanten gaan veranderen. Want hoe leren we leidinggevenden een effectief gesprek voeren en wat is dan een "effectief" gesprek? Welke praktische filosofische vragen kun je toevoegen om het gesprek wat minder saai te maken, een wending te laten nemen welke je vooraf nog niet verwacht had? En hoe train je jezelf om nieuwsgierig te blijven en ook als leidinggevende niet op de alwetende troon te gaan zitten.

Vanuit het boek vond ik het mooi om te lezen dat filosoferen echt iets praktisch kan zijn, of je dit nu in werkgesprekken of privé gesprekken bij een kampvuurtje inzet, leuk om uit te proberen (ook bij gesprekken met je kinderen!).